Schaakspel Het leven is een schaakspel met goede en minder goede zetten die zich ook nog eens laten herhalen. Een beetje schaakwedstrijd is spannend volgens de kenners dan. Mijn schaakkennis gaat niet verder dan de taalkundige kant, puzzelen en spelen met de taal. Vorig jaar, begin van de zomer, kampte ik met vreselijke pijnen in mijn onderrug daar waar de lendenwervel aangedaan door de kanker zit. Na verschillende pijnmedicijnen uitgeprobeerd te hebben kwam ik op morfine uit i.c.m. een bestraling. In het najaar was ik van deze ellende af en kon ik mijn conditie weer gaan opbouwen. Een paar weken geleden kwam het schaakspel in actie als ware het een computervirus maar dan in mijn hals- en schouderstreek. Na verschillende onderzoeken en consulten bij de specialisten weet ik dat de tumor in mijn nekwervel verder is gegroeid, het kreng drukt op een zenuwwortel wat de pijn verklaard evenals de uitval en krachtsverlies in mijn rechterarm. De herhaalde zet wordt ook nu morfine en bestraling in de hoop dat de pijn afneemt zodat je meer als mens kunt functioneren. Ik ging geëmotioneerd het ziekenhuis uit maar na een paar telefoontjes en een goede kop koffie met pindarotjes (daar word je zo gelukkig van) gaat het nu weer goed. Het is niet de eerste keer dat je minder goed nieuws te verwerken hebt gekregen.De laatste weken had ik al steeds meer pijn, moest ik al vaker naar een arts en dan wil je al gauw gaan strepen in je agenda die je zorgvuldig, niet te veel en te vol, ingevuld had. Wat laat je dan schieten? Juist ja, de leuke activiteiten die het leven zo aangenaam maken. Afgelopen vrijdag heb ik eerst een fijne yogales gehad en later op de dag kwamen drie vriendinnen op bezoek die ik al een paar jaar niet meer had gezien. Het contact was afgezwakt naar “kkc”en dat was jammer. (“kkc”staat voor kerstkaartcontact.) Wij hebben de draad weer opgepakt en het was niet te merken dat wij elkaar al te lang niet meer gezien hadden. Het diner hebben wij in “de Oude School” in Ter Aar genuttigd terwijl wij onze verhalen bleven vertellen en vooral de “oh, ja …… “ herbeleefden. Bij het afscheid nemen hebben wij afgesproken om in het najaar weer bij elkaar te komen, een herhaling van zetten alleen op een andere locatie. Zaterdagmiddag hebben wij met het koor een leuk optreden verzorgd in een prachtig verzorgingshuis in Voorhout. Tijdens het zingen vergeet je de pijn, die je wel ervaart tijdens de omkleedmomenten die wij altijd hebben, maar verder was het leuk! Zondag mochten wij bij een collega de vijver leegvissen, zij gaat verhuizen en de nieuwe mensen hebben niets met een vijver. Zo gezegd zo gedaan en nu zwemt een 30 cm lange koi Kapitein Iglo (deze naam had hij al) samen met zijn vriendinnen uit zijn vorige verblijf bij ons in de vijver. De nieuwe aanwinsten brengen leven in de brouwerij die niet door de reiger verstoord mag worden. Wij zetten nog reigerschrikdraad neer, de reigers eten maar kikkers uit de sloot of iets anders maar van onze vissen blijven ze af!!!! De prof van neurologie had vanmiddag gezegd dat ik donderdag gebeld zou worden maar terwijl ik dit stuk zit te schrijven werd ik al gebeld door radiotherapie. Morgenochtend heb ik het gesprek en de ct-scan, er zal een masker gemaakt worden en aan het einde van de dag zal ik de bestraling al krijgen. Het komt ook door het komende paasweekend met zondagdiensten op werkdagen waardoor het er tussen gezet is. Mijn prof heeft het snel en adequaat geregeld met zijn collegae. Ik ben toch wel erg blij met de VU en hoe daar gewerkt wordt. Er zijn natuurlijk nog meer goede ziekenhuizen met even prettig personeel in Nederland maar de VU past mij als een warme jas. De weersverwachting voor het paasweekend is goed en ik wens iedereen heel veel plezier om van alle mooie dingen te genieten. Het is nog veel te vroeg om mij schaakmat te laten zetten. Daarbij heb ik nog heel veel dingen te doen!! Met een dikke voorjaarsknuffel, Marjo