Op naar de feestdagen.

Als ik ergens spijt van heb dan is het van de 2de Mexicaanse griep injectie. Ik ben er goed ziek van geweest, geen koorts maar wel algehele lamlendigheid en veel, heel veel slapen. Doe er een portie gewrichts – en spierpijn bij dan is de cocktail compleet. In diezelfde week moest ik ook nog voor controle naar de longarts en de orthopeed. Zo is je week wel gevuld met medische zaken en narigheid. Ik was bang dat de kanker ook weer aan het opspelen was maar niets is minder waar. De scan was goed en bij de aangedane nekwervel is zelfs al nieuw bot te zien. Hoera! Goed nieuws waar ik heel blij mee ben. Later vertelde de orthopeed dat de tumor in mijn lendenwervel dood is en op een gunstige plek zit. Het wervellichaam is nog intact en wanneer ik meer last zou krijgen van de ingezakte wervel dan kunnen zij de boel nog fixeren wat voorlopig met de lichte scoliose nog niet nodig is. Voor de pijn moet ik diclofenac erbij slikken en de oxycodon verminderen en zo nodig paracetamol. Heerlijk als het allemaal werkt maar voordat je daar de juiste balans in gevonden hebt ben je al weer heel tissues verder.

Dan werk je niet en moet je barsten van de “vrije tijd” om alles voor de feestdagen voor te bereiden. Je hebt tijd om de kaarten te schrijven ( al doet schrijven pijn, schoudergewrichten zijn recht gezet dus pijn moet afnemen), de boom opzetten en je huis versieren. Ik loop dus achter op mijn tijdschema omdat de injecties roet in het eten hebben gegooid. Ik moet er maar niet veel mee zitten maar lastig is wel. Tussen alle misère door hebben wij een leuk Sinterklaasfeest gevierd en heb ik afgelopen zaterdag heerlijk de Argentijnse missen gezongen samen met nog 500 andere zanggekken in Amsterdam. In de kersttijd is Amsterdam prachtig om te zien, alles is mooi verlicht. Wij zongen in de Westerkerk wat een prachtige kerk is en een leuke buurt om je pauze door te brengen. Wij hadden geluk om op de eerste rij te zitten en zo alles (dirigent, solist en combo) goed te zien. De stoelen waren goed zodat ik vaak kon zitten en een kussentje ondersteunde mijn arm. Je vergeet tijdens het zingen even je zorgen en het was een feest dat tot half 6 duurde. Als toetje zongen wij met het publiek “Stille Nacht” in het Spaans en Javier Rodriguez, de tenor, zong het 2de couplet in het Nederlands wat mij, en ook mijn vriendinnen, emotioneel raakte. Je moet dan niet naar elkaar kijken dan houd je het helemaal niet meer droog. De emoties lopen toch al snel over de laatste periode en het zal er allemaal wel uit moeten. Vooruit dan maar.

In december kijken veel mensen terug op het bijna voorbije jaar en zo ik ook. Wij hebben een heerlijke vakantie op Kos gehad dat wij opnieuw geboekt hebben voor half mei 2010. Wij hebben nog nooit zo ver van te voren een vakantie geboekt en al helemaal niet naar hetzelfde hotel. Nu dus wel, wij gaan naar het zelfde heerlijke hotel van afgelopen jaar omdat het ons daar goed bevallen is. En Edward kan op Kos heerlijk fietsen terwijl ik nog lig te slapen om daarna samen dingen te gaan doen. Ik kan alvast blij vooruit kijken naar 2010. Ik hoop dat iedereen ondanks tegenvallende gezondheid of andere dingen toch met een goed gevoel op 2009 kan terugkijken. De feestdagen zijn zwaar voor hen die een geliefde of een dierbaar persoon hebben verloren. Hen wens ik veel sterkte met deze dagen in de hoop dat zij niet alleen zullen zijn. Voor 2010 hoop ik oprecht op een doorbraak in de zoektocht naar een snelle betrouwbare diagnose en nieuwe medicatie om longkanker te bestrijden zodat het uit de top 3 van dodelijkste ziekten kan verdwijnen.

De oester van het leven bevat ook voor jou een pareltje. Blijf zoeken naar de pareltjes die het leven ondanks alles toch nog glanzend maakt. Het allerbeste voor 2010! Veel liefs, Marjo