donderdag 14 mei 2009

Zonnig! Na het schrijven van het laatste stukje op mijn weblog ben ik nog veel zieker geworden. Ik heb ontzettend veel geslapen, echt uren! Ik kwam mijn bed uit en binnen 1 uur lag ik er weer in, daar voel je je dan toch echt het prettigste. Onze hulp was actief in ons huis en was ook heel lief en zorgzaam voor mij. Zij heeft mij getroost en ging rap boven aan het werk zodat ik weer kon gaan pitten. Maar ik ben direct mijn mandje ingegaan terwijl onze hulp aan soppen was en zo. Meteen vielen de luiken dichten en ik heb zo vast geslapen dat ik de stofzuiger naast mijn bed (niet normaal toch!) niet heb gehoord. Tegen theetijd kwam ik weer wat bij en was verder de rest van de dag niets waard. Na een paar dagen krabbelde ik weer overeind met de nodige waterlanders want er ging heel wat door dat koppie. Het was erg druk in mijn bovenkamer: ik was bang om bedlegerig te worden en ik dacht na over mijn toekomst. Uiteindelijk ben ik de dip weer te boven gekomen en nu slaap ik veel minder. Laat mij maar weer genieten van alles om mij heen. Wat is het heerlijk om even geen packmannetje te slikken. De laatste dagen dat ik hem nam was het mijn packmannetje helemaal niet meer maar een lastig ziekmakend en huidverziekend naar ding. Nu komt mijn huid en vooral mijn hoofdhuid tot rust. De hoofdhuid jeukt nog wel maar ik ben de lucht van “natte hond” kwijt. Ik was soms vies van mijn eigen hoofd. En ik ga echt dagelijks van top tot teen onder de douche. Maar de ontstekingen waren zo heftig dat het gewoon begon te ruiken. Het kussensloop zat iedere morgen onder de vlekken van mijn hoofd. Nu is dat weg en heb ik alleen een paar kale plekjes op mijn hoofd. Van Herbalife heb ik een heerlijk zacht smeerseltje ontdekt wat echt verzachtend is op die droge huid. Ook de shampoo kan ik daarvan goed verdragen, gelukkig maar. Ik heb echt alles, nou bijna alles uitgeprobeerd en ik stond op het punt om mijn kop maar kaal te scheren. Maar de gedachte aan het scheermes over mijn gehavende koppie heeft het tegen gehouden. Vorige week ben ik na 11 maanden naar de kapper gegaan en is mijn haar enigszins gefatsoeneerd. Normaal vinden vrouwen het toch fijn om naar de kapper te gaan maar dit vrouwtje moest moed bij elkaar schrapen. Het is goed gegaan en nu mag het weer gaan groeien, vooral op de niet bedekte plekken. Ik camoufleer de boel met vrolijke sjaaltjes én lippenstift. Nu het leven er weer zonniger uitziet heb ik ook veel meer zin in de vakantie. Een paar weken geleden stond ik op het punt om de boel te annuleren maar dat is niet nodig. Het is ongelooflijk hoeveel veerkracht een mens heeft en wat een lijf aan kan. Vorige week ben ik op de fiets naar vrienden gegaan, het was een fietstocht van 8,5 kilometer. Dat is normaal gesproken een klein stukje maar voor mij genoeg, je moet ook nog terug. Het ging goed en ik heb er van genoten. Na een kop krachtbouillon en een beetje uitrusten had ik zelfs nog energie om een beetje te klussen in de tuin. Maar dan is de batterij ook leeg en hebben wij lekker een patatje gehaald. Koken doen wij de dag daarna wel weer, wij eten eigenlijk zo gezond. Zelfs mijn darmen werken normaal en dat met de morfine die de darmfunctie vaak plat legt. Ik heb mijn steentje aan de economie bij gedragen omdat ik wat kleding en schoenen heb gekocht voor de vakantie. Wat kan je daar blij en vrolijk van worden. Ik had puf genoeg om het pashokje in te duiken en te gaan passen. Het gaat de goede kant op met mij, zelfs mijn geliefde ziet dat. Vanaf zondag zitten wij op Kos en gaan heerlijk genieten van een welverdiende vakantie. Ik ga mijn mp3-speler vullen met muziek die ik mooi vind. Ik zet er van alles op van pop tot klassiek, van Paolo Conte tot Eva Cassidy. Maar ik begin met…. Paolo. Ook de oefen-cd van het projectkoor gaat er op, dan kan ik de moeilijke stukjes goed in mijn hoofd opnemen. Zonder stress zijn wij bezig om alles in orde te maken voor de vakantie. Alles ligt op schema en dat voelt heel goed. Wat ook goed voelt zijn alle lieve woorden, kaartjes, e-mailtjes die ik gekregen heb. Het doet een mens goed wanneer men met je meeleeft en je probeert op te peppen. Dank je wel!!! Volgens mij ben ik klaar om op reis te gaan. Nog even de koffer vullen en ik ben er helemaal klaar voor. Veel liefs en een dikke knuffel, Marjo