Bestraling

In april riep ik nog dat ik geen bestraling meer zou ondergaan. Maar goed, een mens kan van mening veranderen en zo heb ik afgelopen dinsdag de bestraling gehad. Mijn profjes waren er van overtuigd dat het goed was om de getroffen nekwervel nogmaals te bestralen. Gelukkig heb ik eerst een gesprek met mijn eigen radiotherapeute gehad. Na het maandagmorgenoverleg waar alle artsen bij elkaar in een multidisciplinair overleg de patiënten bespreken werd ik rap gebeld door de radiotherapie. Eerst moest er weer een masker worden gemaakt, aansluitend de ct-scan met belijning maken en een gesprek met de arts. Omdat ik de vorige keer zo ziek er van was is er nu een ander schema voor de dexamethason gemaakt. Dexa wordt ook gegeven bij de chemotherapie maar het is goed voor heel veel zaken. In combinatie met de morfine word ik wel zweverig in mijn hoofd en dat trekt gelukkig na een uurtje weer weg.

Ook de Tarceva slik ik deze week niet i.v.m. de bestraling. Ik mocht in overleg de bestraling naar deze week zetten zodat ik nog van ons jaarlijkse Meidenweekend kon genieten. Ik heb dat goed ingeschat, je gaat fit het ziekenhuis in en wat die bestraling dan met je doet!! Je ziet niets, je ruikt niets en je voelt niets, maar je bent daarna doodmoe. Zo raar is dat. Mijn slokdarm zou worden ontzien maar dat is deels gelukt. De thee, koffie en de sapjes smaken anders, het gewone eten smaakt weer goed. Ik kook iedere dag vers eten want ik wil snel opknappen en weer energie hebben. Na een slechte nacht heb ik een goede nacht gehad met behulp van een slaappilletje. Die komt aan gelijk een mokerslag met zachte handschoen maar je staat wel lekkerder op, zo aan het begin van de middag(!!). Mijn collega, ( van school maar ook van de chemo) kwam de geleende doekjes terugbrengen en gelijk thee drinken. Aansluitend nam zij mij mee naar het teamuitje met barbecue waar ik zin in had en ook nog puf voor had. Een andere collega heeft mij weer thuisgebracht. Het was fijn om er even tussenuit te zijn. Op het moment dat je opgedoft en opgemaakt naar een uitje kan gaan ben je even geen patiënt. Vervolgens heb ik een heerlijk nacht op eigen kracht gemaakt. Ik schrijf nu niet zo’n lang stukje omdat mijn bovenarmen een behoorlijke tik van de behandeling hebben opgelopen. Het lijkt net of ik het WK gewichtheffen heb gedaan. Al een paar uur na de bestraling voelde ik al de pijn in de bovenarmen. Ik heb mijn masker mee naar huis gekregen en ik zal van de week een mooie foto maken en die zet ik op mijn weblog. Het schrijven kost mij nu ook veel moeite. Allerlei gedachten schieten alle kanten op en ik kan mij niet zo heel goed concentreren. Mijn thee wacht en die laat ik niet verder afkoelen. Geniet van het weekend en tot gauw. Veel liefs, Marjo