Lekker op Kos en daarna?

Wij hebben genoten van onze broodnodige vakantie op Kos. Wij zijn in het hotel heel hartelijk en warm ontvangen wat ons heel goed heeft gedaan. Je begint je vakantie op deze manier goed. Na een ingehaald stukje nachtrust omdat wij om 5 uur al naar Kos vlogen, gingen wij lunchen. In de eetzaal werden wij herkend en omarmd. Later kwamen wij gasten tegen die wij nog van vorig jaar herkenden. Onze vakantie was heerlijk terwijl wij niet eens zo heel veel hebben gedaan. Maar lekker uit de sfeer van ziekte en ziekenhuis tank je wel even bij. De daar opgedane contacten bestaan nog steeds. Wij zijn meer als Belg thuisgekomen door de gezelligheid die wij met de Belgen hebben gehad. Je deed ook samen met de verschillende activiteiten mee waardoor je elkaar ook zo leert kennen. Naast een pintje en een lach was er ook ruimte voor serieuzere gesprekken over sport, politiek en allerlei andere onderwerpen. Edward ging om de dag ’s morgens vroeg lekker fietsen om zijn energie kwijt te kunnen. Later op de dag bleven wij lui bij het zwembad liggen of wij trokken naar de stad voor een goede kop koffie, een vers glas sap en om te shoppen. De Grieken zijn over het algemeen heel vriendelijk maar de dame in de apotheek spande de kroon. Ik had een doosje paracetamol nodig en moest €0,60 afrekenen. Zij had niet terug van €2,00 en ik mocht het doosje dan zo meenemen. Gelukkig had ik nog een munt van €0,50 om toch te betalen. Het is maar een kleine actie maar ik verliet met een bijzonder gevoel de apotheek. Die apotheek trad ik al blij binnen omdat ik een kwartier eerder een te gek wit zomerhoedje had gekocht die ik meteen op mijn hoofd heb gezet om vervolgens niet meer af te doen. Waar je al niet blij van kunt worden! Dan smaakt ’s avonds je cocktail dubbellekker. Alles verliep goed op 1 dag na toen ik door een zeer pijnlijke nierkoliek de dokter nodig had. Na flink wat spugen en nog een dikke pil erbij was ik 24 uur weer de oude en kon ik verder van ons verblijf genieten. Wat smaakt fruit goed wanneer het de echte zon heeft gevoeld. Het verschil is gewoon te proeven. Na een emotioneel afscheid van Miranda, die ons schandalig heeft verwend met Griekse appelflapjes, een vlotte binnenkomst en veel gezelligheid, en andere gasten zat de vakantie er op. Maar wie weet komen wij hier weer terug zoals meerdere gasten al doen.

Amper thuis gekomen en wij hadden de boottocht van Stichting Longkanker. Het varen is op zichzelf al leuk maar het was veel leuker om lotgenoten te ontmoeten. Voor de nieuwsbrief die in juni nog uitkomt heb ik veel foto’s gemaakt en een verslag van de dag geschreven. Via Hyves bestaat een groepje, dat de “kakelclub” heet en één kakel uit Australië heeft via Hyves een filmpje gemaakt wat wij live konden volgen. Later zijn er nog vele “kakel”foto’s gemaakt. Even n aar Deventer rijden, dagje op de boot en weer naar huis is leuk maar ook vermoeiend. Maar dat weegt niet op tegen het zien en spreken van lotgenoten die je vooral van de diverse weblogs kent.

Later die week mocht ik weer naar het ziekenhuis waar ik de longarts ging vertellen dat ik toch voor de 2de kuur zou gaan. De samenstelling zou anders worden en hopelijk minder bijwerkingen. Samen prikten wij een datum voor een ct-scan, bloedonderzoek en de chemo. De arts zat al in de week van 15 juni waar ik helemaal niet blij mee was omdat 19 juni het jubileumconcert van de muziekschool is. Wij zingen de Carmina Burana van Orff en de Misa Criolla van Ramirez. Het slotconcert van Mozaïek ging ik ook al niet redden door alle behandelingen en gebrek aan repetities, de Carmina zou mij niet ontnomen worden. Gelukkig kreeg ik alle medewerking en liep het gif op 8 juni door mijn aderen. De dag ervoor ging het infuus al goed voor de ct-scan omdat ik de openingszinnen uit de Carmina, “O Fortuna”, in mijn hoofd zong. De dag van de chemo werkte het trucje weer!! In 1 keer zat de naald in mijn ader . Heb ik daar zo tegen op gezien? Ja, dat heb ik maar het is 2 dagen achter elkaar vlot verlopen. En nog meer goed nieuws: ik ben niet zo ziek van deze kuur geweest. Hallelujah!! Alleen erg moe maar niet ziek en dat is al heel wat waard. Vrijdagavond was ik in staat om te zingen ondanks dat mijn bovenrug verschrikkelijk veel pijn deed. Waarschijnlijk een onverwachte reactie op de Alimta-Carboplatincombinatie. Ik ben nog niet pijnvrij sinds mijn rugoperatie maar deze pijn was wel heel heftig. Zingen is dan een geweldige afleiding en heel goed voor je hoofd. Zondagmiddag heb ik het concert van Mozaïek als luisteraar gezien wat op het laatst wel emotioneel werd. De borrel en het etentje maakten veel goed, ik heb de juiste keuze gemaakt om niet mee te zingen. Alles wordt bij Mozaïek uit het hoofd gezongen met regie en verkleedpartijen en dat was net ( veel) te veel voor mij. Zaterdag komt mijn kans met het jubileumkoor van de muziekschool. Ik heb besloten om lid van Vocamuze te worden en lekker bij 2 koren te zingen. Wanneer je veel dingen door je ziekte niet meer kunt maar zingen gaat nog goed dan moet je daar van profiteren. Daar komt nog bij dat ook dit koor heel gezellig en warm is. Zingen is goed voor je!

Voordat het zover is mag ik dinsdag nog mijn bloed laten controleren in de VU. En maar duimen dat de chemokuren hun werk goed hebben gedaan maar dat weet ik pas wanneer de mri van mijn nek is gemaakt. Ik heb een uitnodiging voor 12 juli wat ik rijkelijk laat vind. Ook daar ga ik het met mijn longarts nog over hebben. De komende week is het “O Fortuna” wat er door Alphen aan den Rijn klinkt. “O Fortuna, velut luna, statu variabilis! ”, “Geluk is wispelturig dus geniet nu!! “ Wij hebben deze tekst al eens op een kerstkaart gezet maar hij blijft actueel. Laat het leven niet als los zand door je vingers glippen daar is je leven te kostbaar voor. Ik blijf van alle kleine dingen genieten en ik ben mij heel bewust van wat ik heb ingeleverd( wat vaak heel moeilijk is) maar ik LEEF wel.

Muzikale en zonnige groetjes, Marjo